In mijn visie op het verder leren kijken dan enkel het waarneembare gedrag van kinderen, sluit de term ‘verbindend ouderschap’ mooi aan. Veel opvoed methoden zijn gericht op gedrag.
Een kind hoort naar een volwassene te luisteren, als dat niet gebeurt dan worden technieken zoals straffen, belonen en afzonderen ingezet om het gedrag bij te sturen. In veel gevallen leidt dat eerder tot discussies en machtsstrijd, dan tot medewerking van je kind.
Vanuit verbindend ouderschap leren we opvoeden door een blik te werpen op onszelf als ouder, in relatie te kijken tot gedrag naar het kind.
Gedrag
Ieder kind heeft gedachten, gevoelens en behoeften. Het gedrag wat we aan de buitenkant zien is een externe representatie van deze binnenwereld. Verbindend ouderschap gaat niet uit van het controleren van gedrag (dus geen straffen of belonen of beschamende taal). Verbindend ouderschap is geen methode, maar een visie waar verbinding, afstemming en emotieregulatie centraal staan. Het doel op de lange termijn is dat kinderen kunnen (op)groeien tot eigenzinnige (authentieke), veerkrachtige, bewuste en gevoelsrijke volwassenen die durven en kunnen vertrouwen op hun eigen gevoel. Verbindend ouderschap richt zich altijd op de relatie en communicatie tussen ouder en kind, met aandacht
“Verbindend ouderschap gaat over erkennen dat je zelf kan groeien, door de relatie met je kind te verstevigen” (Roerdink, z.d.)
Kijk naar jezelf als opvoeder
Voor het kind is het belangrijk om een gevoel van verbondenheid en betekenis te laten ervaren. Dit gaat over een gevoel van vertrouwen in het proces van leren en ontwikkelen. Vertrouwen in het opgroeiproces, waarbij er van uitgegaan wordt dat kinderen van nature goed zijn en alles in zich hebben om zichzelf te kunnen ontwikkelen op hun eigen unieke manier. Kinderen ontdekken hun eigen talenten en leren om te gaan met tegenslagen in het leven (veerkracht). Dit allemaal met een afgestemde hoeveelheid ondersteuning van ouders.
“Verbindend ouderschap gaat over acceptatie van wie je bent en tegelijkertijd zien wat binnen je invloed mogelijk is” (Roerdink, z.d.)
Hierin is het belangrijk om als ouders zelf het voorbeeld te geven van hetgeen van het kind wordt gevraagd. Dat vraagt een groeiend bewustzijn en nieuwsgierigheid naar onszelf.
Een onderdeel daarvan is het bewust reageren (bewust taalgebruik en acties) in plaats van (felle) automatische reacties vanuit eigen emoties. Om daar mee te kunnen omgaan, vraagt dat van je als ouders om meer inzicht te krijgen over eigen gevoelens, gedachten, lichaamssignalen en mindset. Maar ook inzicht in je eigen handelen: waarom doe je wat je doet? Verbindend ouderschap gaat over jezelf kennen en je patronen doorbreken, waar jijzelf, je kind en jouw gezin profijt van zullen hebben!
Deze uitspraken sluiten aan bij verbindend ouderschap
“Gedrag is communicatie, wat wil mijn kind me vertellen?”
“Hoeveel geduld ik mezelf kan opbrengen, zegt alles over hoe ik mij voel”
“Elke lastige situatie biedt een kas om te verbinden”
“Ik laat al mijn verwachtingen los, mijn kind mag volledig zichzelf zijn”
“Ik leer mijn kind dat verdriet en boosheid net zo welkom zijn als blijdschap en kalmte”
“Ik moedig mijn kind op positieve wijze aan om iets zelf te doen en problemen op te lossen, indien nodig ben ik er om te helpen”
Conclusie
Verbindend ouderschap is een uitdaging om vanuit kracht naar jezelf te kijken. Waarom doe je wat je doet en welk effect heeft dat op je kind? Door de vraag achter het gedrag van het kind te zien, leren we wat de behoefte is en hoe we hier mogelijk aan tegemoet kunnen komen.
Bron: Kimberley Roerdink, Verbindend Ouderschapskaarten
